48) Tertio habes ibidem, quomodo ab uno simplici possint immediate plura produci, quia deus unus creavit caelum et terram (I in Gen, cod. Cus. 21, 1 va). - Ultimo habes ibidem, quomodo duo et duo tantum, caelum sc et terra, dicuntur in principio creata, et quomodo unitas, imparitas et indivisio sunt deo propria, dualitas aut paritas, numerus et divisio propria sunt creaturae sive rebus creatis (I in Gen, cod. Cus. 21, 1 va). - Die Transparenz des Emanatorischen durch die Schöpfungslehre zeigt sich erst recht in II in Gen.
49) Ratio est, quia hoc ipso quod aliquid creatur et creatum est, cadit ab unitate et simplicitate (I in Gen, cod. Cus. 21, 7 v a).
50) Finis creationis est rerum ipsum esse (Théry 3, 357). Deficiente quovis minimo gradu universi nec perfectum esset universum; sed nec universum esset (Théry 3, 395). Nihil autem nocet aut nocere potest, quin immo prodest semper toti universo (Théry 4, 226). Finis creationis est totum universum. Deus per se et primo produxit et creavit universum, habens omnia, singula vero utpote partes universi et partes omnium non nisi propter universum et in universo, et sic perit quaestio et difficultas multos gravans usque hodie, quomodo ab uno simplici, quod est deus, possint esse multa immediate (Théry 3, 358). - Produxit enim immediate non hanc aut aliam partem universi, sed ipsum totum universum immediate (I in Gen, cod. Cus. 21, 7 r a).
51) Théry 3, 360.
52) Théry 3, 361.
53) Théry 3, 362 f., 431.
54) Increatum, quod a nullo cadit nec descendit, propter hoc manet et stat in fontalitate unitatis, aequalitatis, indistinctionis. Hinc est, quod et personae in divinis, quamvis sint tres, nom tamen multae, sed unum, etiam si essent personae mille (Théry 3, 362 f.).
