Σύμφωνα με Δελτίο Τύπου το οποίο έλαβα, "η Θεατρική Εταιρεία Πόλις πρόκειται να παρουσιάσει την θεατρική παράσταση Κοραή 4 - Προσβάσιμος χώρος στον χώρο Ιστορικής Μνήμης 1941-1944, πρώην Κρατητήρια της Γκεστάπο, στο Μέγαρο της Εθνικής Ασφαλιστικής της οδού Κοραή, στην Αθήνα."
Για τους υπεύθυνους της παράστασης "τα βασανιστήρια σήμερα δεν έχουν σαν στόχο την πληροφορία που πιθανά γνωρίζει ο κρατούμενος αλλά τον ίδιο ως προσωπικότητα. Οι άνθρωποι που σήμερα βασανίζονται στον πλανήτη δεν βασανίζονται γι’ αυτά που γνωρίζουν αλλά γι’ αυτό που είναι. Αυτό που ενοχλεί είναι οι επιλογές ζωής των κρατουμένων που πρέπει όχι απλώς ν’ αλλάξουν αλλά να πάψουν να υπάρχουν ως τέτοιες, γεγονός που συνεπάγεται την ολοκληρωτική εξόντωση του κρατουμένου. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο η παράσταση αφηγείται την ιστορία μιας τυφλής γυναίκας και του συντρόφου της που η ίδια τους η ζωή (μια ζωή που υπερασπίζεται το όνειρο, τον έρωτα, την ελεύθερη πολιτική και πολιτιστική δράση) είναι αιρετική. Για το λόγο αυτό η γυναίκα συλλαμβάνεται και ο φορέας της εξουσίας χρησιμοποιεί κάθε προσωπική στιγμή του ζευγαριού και κατορθώνει να μεταστρέψει τον άντρα από σύντροφο, σε βασανιστή."
Δεν γνωρίζω την καλλιτεχνική αξία του εγχειρήματος, όμως έχω κάποιες διαφωνίες για τις προγραμματικές δηλώσεις. Τα λεγόμενα ισχύουν σε πολλές χώρες του πλανήτη και δεν είναι αποκλειστικώς 'σημερινά' (αυτά δεν συνέβαιναν στην Σοβιετική Ένωση, ή, ακόμη πιο πριν, στις πολιτείες που φώτιζαν οι πυρές της Ιεράς Εξέτασης;) Νομίζω όμως ότι δεν ισχύουν πια στον δυτικό κόσμο. Αντιθέτως, στις δημοκρατίες μας η πιο διεστραμμένη βούληση έχει (κατ' αρχήν) δυνατότητα ακόμα και να ιδρύσει κόμμα. Σε μας βρίσκεται υπό διωγμόν όχι το δικαίωμα να είναι καθένας ό,τι θέλει, αλλά μάλλον η δυνατότητα να περάσουμε από το τί θέλει καθένας σε καθολικώτερες αλήθειες, απ όπου προκύπτει Μέτρο στο οποίο εκούσια υποτάσσονται αποκλίνοντα ενδιαφέροντα και δημιουργούνται αξίες και πειθαρχία. Αναγκαστικά λοιπόν οι δημοκρατίες μας, αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό (τουλάχιστον προς το παρόν) την μισαλλοδοξία, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να ζητούν κοινωνική ενότητα στις χαμηλώτερες δυνατές αξίες, εκείνες της επιβίωσης, του πλουτισμού, κλπ. Εφόσον ο σεβασμός στις ορέξεις της ατομικής βούλησης έχει απολυτοποιηθεί, τί άλλο απομένει να μας ενώσει πέρα από τον ίδιο αυτό σεβασμό και τα 'βασικά ένστικτα' - τα οποία όμως, αν και είναι κοινά δεν είναι ενωτικά, αλλά τροφοδοτούν τα ίδια συγκρούσεις μεταξύ μας, οπότε την ψευδο-ενότητά μας εγγυάται η σύμβαση...
Προσέχω στην υπόθεση της παράστασης ότι "ο φορέας της εξουσίας χρησιμοποιεί κάθε προσωπική στιγμή του ζευγαριού και κατορθώνει να μεταστρέψει τον άντρα από σύντροφο σε βασανιστή". Εδώ πιστεύω θα άξιζε να επιμείνει η παράσταση περισσότερο, αναδεικνύοντας το κακό μέσα στον καθένα μας και όχι αποκλειστικά στους έξωθεν βασανιστές. Κι αν το κακό υπάρχει πράγματι μέσα στον εαυτό μας, πώς θα ήταν δυνατό να ζητούμε σωτηρία και αλήθεια από μόνο τον εαυτό μας; "Μια ζωή που υπερασπίζεται τον έρωτα", πόσο μπορεί να επιτύχει, όταν ή ίδια έχει εντός της τον σπόρο για το αντίθετο;
Μετά τις ανοιχτές πρόβες, αρχίζουν τώρα οι κανονικές παραστάσεις του έργου:
Δελτίο Τύπου
Η Θεατρική Εταιρεία Πόλις παρουσιάζει για 15 παραστάσεις την θεατρική παράσταση Κοραή 4 - Προσβάσιμος χώρος στον χώρο Ιστορικής Μνήμης 1941-1944, πρώην Κρατητήρια της Γκεστάπο, στο Μέγαρο της Εθνικής Ασφαλιστικής της οδού Κοραή, στην Αθήνα. Ο χώρος που χρησιμοποιήθηκε κατά τη γερμανική κατοχή ως χώρος βασανιστηρίων, ανήκει στην Εθνική Ασφαλιστική και 64 χρόνια μετά, μας παραχωρείται για την παρουσίαση της συγκεκριμένης παράστασης. ...
Η δουλειά μας ξεκίνησε με τη μορφή ανοιχτής πρόβας, σε 15 παρουσιάσεις, με την ελεύθερη συμμετοχή του κοινού το Μάιο 2008, προκειμένου να ανακαλύψουμε μαζί με το κοινό που τις παρακολούθησε, τις ιδιαιτερότητες και το φορτίο του χώρου πριν προχωρήσουμε στην τελική διαμόρφωση της παράστασης. Μαζί με τους θεατές ερευνήσαμε τον τρόπο που μπορεί κανείς να αγγίξει έναν τόσο φορτισμένο χώρο μνήμης και ιστορίας. Αναζητήσαμε τον τρόπο να σταθούμε με σεβασμό στη μνήμη αυτή, αλλά και να βιώσουμε εκ νέου την αλήθεια ενός πολύ σύγχρονου μηνύματος, που λέει πως εξακολουθούμε να μην είμαστε ελεύθεροι και να διαιωνίζουμε με την αδιαφορία, τόπους σύγχρονων βασανιστηρίων. Αυτός ο προβληματισμός εξακολουθεί να διέπει ολόκληρη τη διαδικασία της απόπειρας μας από την πρώτη στιγμή που ξεκινήσαμε : Πώς η ιστορία συναντά τη σημερινή αλήθεια, πώς η δική μου αλήθεια μίας σύγχρονης καθημερινότητας αποκτά κοινά στοιχεία με μία ζοφερή και συγκλονιστική αλήθεια ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος, και πως αυτά τα κοινά στοιχεία αποκτούν οικουμενική αξία. ...
Πληροφορίες: Για 15 παραστάσεις από 28 Οκτωβρίου 2008 (και επετειακά…) κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15. Τιμές εισιτηρίων 15 ευρώ, φοιτητικό 10 ευρώ.
Το ενδιαφερόμενο κοινό πρέπει οπωσδήποτε να επικοινωνεί διότι οι θέσεις θεατών είναι περιορισμένες.
Κοραή 4 : ποιοί μας βασανίζουν;
Posted - 01 Jun 2008 : 08:36:59
