Εξεπλάγην δυσάρεστα με την ανακοίνωση της δωροδοκίας προς τα Σκόπια. Διαβάζοντας σχετικό άρθρο του Αντίβαρου, αναδημοσιεύω εδώ απόσπασμα, σημειώνοντας μόνο ότι στην διπλωματία η δωροδοκία μπορεί να θεωρηθεί αναγκαία ή θεμιτή λύση, όμως όχι όταν διατυμπανίζεται δημοσίως. Η δημόσια ανακοίνωση σημαίνει κατάργηση των προσχημάτων. Στην διπλωματία, όπου τα ηθικά όρια είναι αρκετά ελαστικά, η κατάργηση αυτή των προσχημάτων μετατρέπει ό,τι θα ήταν διπλωματικός ελιγμός, σε κοινή δωροδοκία.
------ Η εξαχρείωση της Ελλαδικής εξωτερικής πολιτικής
Όταν η υπουργός εξωτερικών μιας χώρας προσφέρει δημοσίως χρηματικά ανταλλάγματα προς την κυβέρνηση άλλης χώρας για να εξαγοράσει "λύση" της μεταξύ τους διαφοράς το ταχύτερο δυνατόν, τότε μιλάμε για την έσχατη ατίμωση της εθνικής κυριαρχίας και βούλησης του φορολογούμενου λαού που "πληρώνει" αυτά τα ανταλλάγματα.
Βέβαια αυτό συνέβαινε συνεχώς και αδιαλείπτως στις "συναλλαγές" των Αθηνών με τα Σκόπια, από την εποχή Μητσοτάκη (βλ. 'μυστικές' αποστολές Γρυλλάκη το 1992) μέχρι σήμερα. Οι σωρευτικές παροχές της Ελλάδας προς τη γείτονα - όπως και την Αλβανία - ανέρχονται ήδη σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Η χρηματοδότηση της Σκοπιανής προκλητικότητας γινόταν είτε μέσω του λεγόμενου "Ελληνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης Βαλκανίων (ΕΣΟΑΒ)", είτε μέσω μυστικών κονδυλίων, εγγυημένων πιστώσεων, αναπτυξιακών κινήτρων μετεγκατάστασης ελληνικών επιχειρήσεων από την μια Μακεδονία στην "άλλη", είτε μέσω ιδιωτικών χορηγιών και υποτροφιών από κρατικοδίαιτους "Έλληνες" μεγαλοεπενδυτές στα Σκόπια.
Έτσι μια ολόκληρη γενιά Σκοπιανών αξιωματούχων φούσκωσαν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους στην Ελβετία, μετεκπαιδεύτηκαν στα ακριβότερα αμερικάνικα πανεπιστήμια και σιτίζονται ακόμη από τον κρατικό κορβανά των βαρύτατα φορολογούμενων Ελλήνων τους οποίους φτύνουν και λοιδορούν καθημερινά.