Ανοίγει ο δρόμος για το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια - 31/3/2008 : Το υπουργείο Δικαιοσύνης αποφάσισε να συστήσει επιτροπή, που θα μελετήσει όλες τις όψεις του ζητήματος, τη διεθνή πρακτική και το υφιστάμενο εγχώριο νομικό και κοινωνικό πλαίσιο. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Σωτήρης Χατζηγάκης αποδέχθηκε σχετική πρόταση του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Κωστή Παπαϊωάννου, τον οποίο διαβεβαίωσε εγγράφως πως θα συστήσει ομάδα εργασίας για τη διερεύνηση όλων των πτυχών του πολυδιάστατου αυτού ζητήματος. «Δεν υπάρχει ουδεμία πρόθεση του υπουργείου Δικαιοσύνης να συμπεριφερθεί με βάση αποκλεισμούς και διακρίσεις προς οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα, για οποιονδήποτε λόγο», αναφέρει ο υπουργός... Στην Ευρώπη η ελεύθερη συμβίωση ατόμων του ιδίου φύλου είναι κατοχυρωμένη στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Τσεχία, την Ουγγαρία, τη Δανία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, την Ισλανδία, την Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο. Επιπλέον, στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισλανδία, τη Σουηδία και τη Δανία έχει αναγνωριστεί και το δικαίωμα της υιοθεσίας, ενώ ο γάμος έχει αναγνωριστεί στο Βέλγιο και την Ολλανδία.]
Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από την ετοιμότητα της νομοθετούσας πολιτείας να υιοθετήσει την ανάγκη κοινωνικής δικαίωσης και επίσημης θεσμικής επιβολής και αποδοχής των ορέξεων μιας μικρής κοινωνικής ομάδας, την ώρα που η ελληνική κοινωνία αντιστέκεται στο να αντιληφθεί το θεσμό του «γάμου» και της «οικογένειας» στερημένο και ανεξάρτητο των ιδιοτήτων, χαρισμάτων αλλά και της δυναμικής παρουσίας σ’ αυτόν και των δύο φύλων.
Μάλλον η Αρετούσα, καθόλα συνετή και ώριμη σκυλίτσα, έχει δίκαιο να μου κρατά μούτρα που δεν κατάφερα ούτε και φέτος, ως νόμιμος κηδεμόνας της, να είναι προσκεκλημένη στο ετήσιο γεύμα που παραχωρεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε επιφανή μέλη της Ελληνικής Πολιτείας. Η απουσία θρασύτητας εκ μέρους μου δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει επαρκώς την αποτυχία μου να πετύχω αντίστοιχη, πολιτειακή αποδοχή της διακαούς επιθυμίας της, παρά το γεγονός ότι το αίτημά της επιστηρίζεται και σε αξιόπιστες πρακτικές του εξωτερικού!
Νομίζω ότι το ερώτημα για το εάν αντιστέκεται ή όχι η ελληνική κοινωνία, ή για το πώς αντιλαμβάνεται την οικογένεια, στο βαθμό που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει κληθεί να εκφράσει τις απόψεις της επί του συγκεκριμένου ερωτήματος, εάν δηλαδή αντιλαμβάνεται την οικογένεια ως κοινωνικό θεσμό, όπως την αντιλαμβάνονται οι ομοφυλόφιλοι ή όχι, και αφού έχουν τεθεί οι εκατέρωθεν (τρεις, τέσσερες, πόσες είναι) απόψεις με σαφήνεια, δεν μπορεί να απαντηθεί αρνητικά, με μόνη ένδειξη τις απόψεις των οργανώσεων των «δήθεν» ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς των ΜΜΕ, με μεγαλύτερη ένταση ακόμη και από τους ίδιους του ομοφυλόφιλους! Μέχρι και σήμερα η οικογένεια ως κοινωνικός θεσμός θεωρείται το θεμέλιο κύτταρο της κοινωνίας, ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία προστατεύονται συνταγματικά, η προστασία μάλιστα αυτή, σύμφωνα με το άρθρο 120 του Συντάγματος, αποτελεί θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. Ακόμη και σήμερα, όταν πεθαίνει ο ένας γονέας, ο Έλληνας σκέπτεται πως το παιδί «ορφάνεψε» από μητέρα ή πατέρα, δεν απαντά «τι ωραία μονογονεϊκή οικογένεια!». Όταν κάποιος ακρωτηριάζεται δεν είναι δυνατόν να μην κουτσαίνει, ούτε κανείς θα ισχυρισθεί ότι τώρα περπατά καλύτερα. Όταν από κοινού, ελευθέρως και κατά πλειοψηφία, ρυθμίζουμε όρους διαβίωσης σε καίρια ζητήματα, όπως το τι είναι οικογένεια, ποιος υιοθετεί και υπό ποίους όρους, το αν θα οπλοφορούμε και θα μπορούμε να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο ή όχι, το εάν θα νομιμοποιήσουμε την παιδοφιλία, αιμομιξία, αυτοκτονία, τον σατανισμό ή όχι κ.λπ., δεδομένου ότι οι ρυθμίσεις αυτές εισχωρούν ως καταλύτες στην κοινωνία, την διαφοροποιούν και διαμορφώνουν νέες συνθήκες, αντιλήψεις και συνακόλουθα γενικευμένες συμπεριφορές, θα πρέπει να προηγηθεί το στάδιο της συναπόφασης της κοινωνίας και της σχετικής ανάληψης ευθύνης από την πλειοψηφία των πολιτών της για τις όποιες συνέπειες, είτε προς μία συμφέρουσα και θετική πορεία της, είτε το αντίστροφο. Το σαθρό επιχείρημα, γιατί να μην νομιμοποιήσω κάτι το οποίο απαντάται, έστω και σε ένα μικρό ποσοστό στην κοινωνία, και μάλιστα ερήμην της κοινωνίας, δεν αποτελεί απάντηση για ποιό λόγο νομοθετώ, τι θέλω να πετύχω, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να το πετύχω; Ο χειρουργός όταν έχει μπροστά του τον ασθενή που κινδυνεύει να πεθάνει, ή θα κάνει τη σωστή επέμβαση και ο ασθενής θα σωθεί, ή θα κάνει λάθος και ο ασθενής θα πεθάνει. Στην ιατρική λοιπόν δεν αρκούμαστε στο «γιατί όχι», αντίθετα αναζητούμε το «γιατί» των πραγμάτων, γνωρίζοντας ότι τυχόν ιατρικό σφάλμα επιφέρει το θάνατο. Όταν ρυθμίζουμε την κοινωνία στην οποία ζούμε, για ποιο λόγο πρέπει να αρκεστούμε στο «γιατί όχι» και μάλιστα ερήμην της κοινωνίας; Το ότι πολλοί ετερόφυλοι γονείς έχουν αστοχήσει ή είναι ανεπαρκείς στην ανατροφή των παιδιών τους γιατί άραγε να σημαίνει ότι μπορούν να βοηθηθούν από τους ανεπαρκέστερους; Έχουμε αναρωτηθεί και αποφασίσει ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως κίνητρο για να παραχθεί κάτι καλύτερο; Όλοι μας, ομόφυλοι και ετερόφυλοι, κινδυνεύουμε από τον κακό μας εαυτό. Μπορώ να έχω πολλές ομοφυλοφιλικές σχέσεις, να έχω υπάρξει βίαιος με τον ομόφυλο ή ετερόφυλο σύντροφό μου, να βλέπω αίμα στο δρόμο και αντί να ανατριχιάζω από την τρομοκρατική ενέργεια ή τη στυγερή δολοφονία, να βλέπω «όμορφο χρώμα πορφυρό», αλλά όταν νομοθετώ αναζητώ το «γιατί» των πραγμάτων, δεν περιορίζομαι στο «γιατί όχι;». Πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι ομοφυλόφιλοι, αντίθετα είναι πρόβλημα και επηρεάζει την ανάπτυξη του γιού μου, της κόρης μου και την εξέλιξη της κοινωνίας το ότι για παράδειγμα τα ΜΜΕ θέτουν τους βίαιους, τους κλέφτες, τους σατανιστές κ.λπ., ακόμη περισσότερο και από τους ομοφυλόφιλους, σε πρώτο πλάνο, προσπαθώντας να τους επιβάλλουν ως κανόνα, ακόμη και ως πρότυπο!
Ομόφυλα ζευγάρια
Posted - 31 Mar 2008 : 08:29:28
