τὰ ἄλογα τοῦ Ἀχιλλέως

Τὸν Πάτροκλο σὰν εἶδαν σκοτωμένο,

ποὺ ἦταν τόσο ἀνδρεῖος, καὶ δυνατός, καὶ νέος,

ἄρχισαν τ' ἄλογα νὰ κλαῖνε τοῦ Ἀχιλλέως·

ἡ φύσις των ἡ ἀθάνατη ἀγανακτοῦσε

γιὰ τοῦ θανάτου αὐτὸ τὸ ἔργον ποὺ θωροῦσε.

Τίναζαν τὰ κεφάλια των καὶ τὲς μακρυὲς χαῖτες κουνοῦσαν,

τὴν γῆ χτυποῦσαν μὲ τὰ πόδια, καὶ θρηνοῦσαν

τὸν Πάτροκλο ποὺ ἐνοιώθανε ἄψυχο – ἀφανισμένο –

μιὰ σάρκα τώρα ποταπὴ – τὸ πνεῦμα του χαμένο –

ἀνυπεράσπιστο – χωρὶς πνοὴ –

εἰς τὸ μεγάλο Τίποτε ἐπιστραμένο ἀπ' τὴν ζωή.